اگر وابستگی بین فرزند و والد از حد طبیعی خود خارج شود، برای هر دوی آنها بد است. رابطه عاطفی و هیجانی که بین والد و فرزند به وجود می آید در ایجاد نوع رابطه بین فردی آن ها در آینده بسیار تأثیرگذار است. این پیوند آنقدر مهم جلوه می کند که حتی در شکل گیری سبک رفتاری و شخصیتی کودک نیز موثر است. ما با رابطه عاطفی عمیقی که بین خود و فرزند مان به وجود می آوریم می توانیم به او احساس اعتماد، اطمینان، اعتماد به نفس، عشق و محبت را هدیه دهیم. فرزندی که در آینده قرار است وارد جامعه ای بزرگ تر شود، خود را مقید می داند در چارچوب اخلاق، موازین اخلاقی و خانوادگی قدم بگذارد، اما شرایط زمانی وقتی برای خانواده وخیم می شود که این وابستگی بین فرزند و والد از حد طبیعی خود خارج شود. یعنی وقتی کودک متوجه می شود که مادر لحظه ای در اطراف او نیست، شروع به بی قراری و گریه کند و خواستار آن باشد که مادر هر چه سریع تر نزد او بازگردد تا او دوباره آرامش یابد. برخی مادران اظهار می کنند من حتی اگر لحظه ای در اتاق، کاری داشته باشم و کودکم را در پذیرایی خانه برای چند ثانیه تنها بگذارم، او سریع شروع به گریه و داد و فریاد می کند. این مادران مدام گله و شکایت از این موضوع دارند که تنها گذاشتن فرزندانشان برای لحظه ای هم می تواند برایشان عذاب آور و خسته کننده باشد.