«فَاسْأَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَا [تَسْأَلُونَنِی] تَسْأَلُونِی عَنْ شَیْءٍ فِیمَا بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ السَّاعَةِ وَ لَا عَنْ فِئَةٍ تَهْدِی مِائَةً وَ تُضِلُّ مِائَةً إِلَّا أَنْبَأْتُکُمْ بِنَاعِقِهَا وَ قَائِدِهَا وَ سَائِقِهَا وَ مُنَاخِ رِکَابِهَا وَ مَحَطِّ رِحَالِهَا وَ مَنْ یُقْتَلُ مِنْ أَهْلِهَا قَتْلًا وَ مَنْ یَمُوتُ مِنْهُمْ مَوْتا».
شرح گفتار
امیرمتقیان علی(علیه السلام) در این بخش از کلام زیبا و دلنشین خود با توجّه به ظرفیت و توان منحصر به فردی که در حوزه ی علم و دانش دارد، ندایی ماندگار و همیشه جاویدان سرداده و به زیبایی می فرماید: «از من سۆال کنید (و آنچه را مى خواهید درباره سرنوشت خود و آینده از من بپرسید) پیش از آنکه مرا از دست دهید. سوگند به کسى که جانم در دست قدرت اوست! از هیچ حادثه اى که از امروز تا دامنه ی قیامت واقع مى شود از من سۆال نمى کنید (مگر اینکه پاسخ آن را آماده دارم) و همچنین درباره هیچ گروهى که حتّى یک صد نفر را هدایت یا گمراه مى کند، پرسشى نمى کنید، مگر اینکه از دعوت کننده و نیز رهبر و کسى که آنها را به پیش مى راند، و از جایگاه خیمه و خرگاه و محلّ اجتماع آنها، و همچنین کسانى که از میان آنها کشته مى شوند، یا به مرگ طبیعى مى میرند خبر خواهم داد...».
