انسان پرسش های فراوانی از علت وجود، هستی و زندگی اش در ذهن دارد که دستیابی به پاسخ صحیح هر یک از آنها می تواند مسیر زندگی او را تغییر دهد چرا که از انبوه حکایات موجودات، شاید شگفتانگیزتر و غریبتر از همه، داستان «انسان» باشد. از یک سو، انسان موجودى است که خداى متعال چنان استعدادى در او نهاده است که مىتواند خلعت «خلافت اللّهى» بر تن نموده و مسجود و مخدوم ملایکه شود.(بقره ، 30 ـ 34) در قوس صعود و تکامل، انسان مىتواند تا مقام «مقعد صدق عند ملیک مقتدر»(قمر (54)، 55) اوج بگیرد؛ جایى که از بالاترین درجات کمال و قرب به حضرت احدیت محسوب مىگردد و حضرتش او را با خطاب «یا ایتها النفس المطمئنه» مخاطب مىسازد و در ضیافتى خاص، به عطاى «فادخلى فى عبادى و ادخلى جنتى» مىنوازد.