آقای معاون اول که روزی خط قرمز بود و رئیس ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی، حال باید پشت میله های زندان اوین جا خوش کند. دیروز یک پیام در وایبر خود می خواندم که به حدیثی از امام علی علیه السلام اشاره داشت، ایشان فرموده بودند" دنیا دو روز است....یک روز با تو و روز دیگر علیه تو .... روزی که با توست مغرور مشو و روزی که علیه توست ناامید مشو...زیرا هر دو پایان پذیرند" بعد از این پیام، در تیتر رسانه ها با این خبر روبرو شدم که "محمد رضا رحیمی به زندان اوین رفت"؛ کسی که زمانی به عنوان معاون اول رئیس جمهور اختیارات و قدرت بالایی داشت و دنیا با او بود حال دنیا به هرحال روی دیگر خود را بدو نشان داده است که بر اثر یک تقصیر ثابت شده در دادگاه محمدرضا رحیمی به پنج سال و ۹۱ روز حبس و پرداخت سه میلیارد و ۸۵۰ میلیون تومان محکوم شده است. این روند از اختلاس بیمه ایران شروع شد و بسیاری از متهمان پرونده اختلاس از بیمه ایران در حین برگزاری دادگاه اسم این فرد را به زبان آورده و اقدامات مجرمانه‌ای را به این فرد نسبت دادند و این پرونده در طول این چهار سال در جریان بوده و با پیگیری های نمایندگان اصولگرای مجلس آقایان توکلی، نادران و زاکانی به نتیجه رسیده و حال رحیمی راهی زندان شده است و الا این پرونده همچنان در بایگانی ها خاک می خورد. اما بالاخره خط قرمز احمدی نژاد شکست و معاون اول او و کسی که او به عنوان رئیس ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی تعیین کرده بود با اتهام اقتصادی به زندان رفت. البته با اینکه پرونده وی برای قبل از دوران دولت نهم بوده است اما استفاده از نیرویی که مورد اتهام بوده و تایید او توسط وزارت اطلاعات و حمایت از وی بعد از تشکیل پرونده در آن زمان جای تامل دارد.
این پرونده از بدو طرح دوباره با خود حواشی بسیاری به همراه داشته است از ماجرای خط قرمز احمدی نژاد تا تهدید رحیمی به افشاگری و نامه نگاری های احمدی نژاد و رحیمی و جنگ های زرگری اصلاح طلبان بر علیه اصولگرایان.
با این همه و گذر از حواشی، این پرونده نکات مهم تری را با خود به همراه دارد:
1. مبارزه با فساد از توصیه های اکید و همیشگی رهبری به مسئولان بوده است. ایشان خود به عنوان پیشگام در خط مقدم این مبارزه بوده و هر جا مسئولین کند یا دچار انحراف شده اند بدان ها نسبت به این موضوع متذکر شده اند. با این حال با توجه به همه این توصیه ها از جمله صدور فرمان 8 ماده ای مبارزه با مفاسد اقتصادی باز شاهد هستیم که توقعات ایشان توسط مسئولین بر آورده نشده است تا جایی که اخیرا و همزمان با تشکیل همایش ملی ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد در مرقومه ای که ایشان برای این همایش نوشتند متذکر شدند که تا به کی همایش های بدون نتیجه ؟ و خواستار اقدام قاطع و اساسی توسط مسئولان شدند. حال برخورد با رحیمی می تواند قدمی محکم در این زمینه باشد تا تکلیف سایر دانه درشت های فساد اقتصادی که همواره به ویژه در رقابت های انتخاباتی از لیست اسامی آنها صحبت به میان می آید ، مشخص شود. اینگونه اقدامات و ادامه آن مهر تاییدی بر حفظ اصالت شعارهای انقلابی و خط جمهوری اسلامی در مبارزه با فساد می باشد.
2. "قوه قضاییه" ترجیح بند این موضوع می باشد .اگر قرار است فساد خشکانده شود و امثال معاون اول ها بدانند که "معاون اول نظام" بودن هم نمی تواند برای آنها مصونیتی ایجاد کند در کنار فرهنگ سازی ها این قوه قضاییه است که باید ضمانت اجرای این مسئله باشد تا متخلفان بدانند که در پس تخلف آنها سایه امنی وجود ندارد و ناظری بر سر بیت المال و حقوق مردم هست. امید است قوه قضاییه بتواند روند خود را در برخورد با دانه درشت ها بعد از این پرونده نیز حفظ کند و بتواند هر روز با قدرت بیشتری در این زمینه گام بردارد. زمینه این امتحان نیز با وجود پرونده هایی چون اختلاس سه هزار میلیاردی، بابک زنجانی، پدیده شاندیز و مهدی هاشمی در مقابل این قوه باز است.
3. سرنوشت محمدرضا رحیمی بیش از هر کسی درسی برای مسئولین است. آنها باید بدانند که قدرتی که به دست می آورند و جایگاهی که برای خدمت پیش روی آنان گشوده می شود یک امتحان بزرگ پیش روی آنان است نه فقط برای اینکه بر سر شعار های خود بمانند بلکه برای اینکه نکند جایگاه خدمت به مردم تبدیل به جایگاهی برای تجمیع ثروت و قدرت گیری شود. هیچ کس ضمانت نکرده است که مسئولی که به قدرت می رسد عصمت از خطا داشته باشد و بتواند در طریق خود بماند بلکه با باز تر شدن دست آنها و امکان اعمال قدرت جای لغزش بیشتری برایشان فراهم می شود و این تقوا است که می تواند این افراد را از انحراف و خطا باز دارد. اخلاق سیاسی و تعهد در سایه این تقوا و کار برای خدا حفظ خواهد شد و الا سمت یک علقه دنیایی می شود و "حب الدنیا رأس کل خطیئه" است.
