واکاوی دو انحراف بزرگ بر سر راه انقلابی بزرگ

شاید بتوان گفت مهمترین عاملی که موجب انحراف انقلاب و یا شکست کامل آن می شود، پیدایش انگیزه های منحرف در بین انقلابیون یا سستی آنان در دفاع از انقلاب است. اگر انقلابی بخواهد از این آسیب در امان باشد باید در برابر انحرافها و فرسایشهای درونی مقاومت کرده، اجازه فراگیر شدن آنها را ندهد. مقاومت در برابر انحرافها در برخی مقاطعِ انقلاب اسلامی صدر اسلام به صورتی ناقص و گاه تا حدی قابل قبول اتفاق افتاد. نگاهی به این مقاطع و موضع گیری انقلابیون می تواند درسی برای آنان باشد که پس از قرنها دوباره پرچم توحید را برافراشته، نظامی با آرمان جهانی رسول الله صلی الله علیه و آله تشکیل داده اند. در میان مقاطع گوناگونی که انقلاب اسلامی رسول الله صلی الله علیه و آله با آنها مواجه شد، سه مقطعِ تعیین رهبری پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله، دوران حکومت عثمان و دوران حکومت امیر المومنین علیه السلام را می توان به عنوان مقاطعی مهم، که نیازمند هوشیاری و مقاومت انقلابیون در برابر انحرافها بوده معرفی کرد.

انقلابیونی که کم نیاوردند!

حرکت رسول خدا صلی الله علیه و آله همان گونه که اولین انقلاب اسلامی در جهان بود، بزرگترین انقلاب نیز هست. چه اینکه آرمان اصلی و نهایی آن استقرار توحید در سراسر کره زمین بود و تا امروز آن حرکت در حال گسترش در نقاط مختلف زمین بوده است. کافران و منافقانی که این انقلاب را بر نمی تابند نیز در حال مبارزه با آن هستند. اشتراک آرمان انقلاب اسلامی ایران با آرمان انقلاب رسول الله صلی الله علیه و آله و بلکه نشأت گیری این انقلاب از حرکت عظیم رسول الله صلی الله علیه و آله موجب اشتراک آنها در دشواری ها، دشمنی ها و نهایتا امتحان های انقلابیون در این دو انقلاب می شود. به همین جهت آشنایی با انقلابیون صدر اسلام و موضع گیری های آنان در برابر آزمونهای مختلف، الگوی مناسبی برای اهالی جبهه انقلاب اسلامی ایران است. در شماره های قبل این نوشتار ایستادگی در برابر پیشنهاد سازش، استقامت در مواجه با جنگ روانی و پایداری در مقابل شکنجه ها و قتلها، به عنوان سه ویژگی انقلابیون صدر اسلام در عصر حضور رسول الله صلی الله علیه و آله معرفی شد. رها بودن از تعلقات دنیوی و مقاومت در برابر تحریم اجتماعی و اقتصادی، دو ویژگی دیگری است که در دوران رسول خدا صلی الله علیه و آله در بین انقلابیون به وضوح نمایان است.

پیامبر خدا و یاران انقلابی اش در صحنه نبردی تمام عیار

حرکت انقلابِ صدر اسلام، از زمانی سرعت گرفت که رسول الله صلی الله علیه و آله مامور به دعوت آشکارا گردید. دشمنی ها نیز از همین زمان شروع شد. طی مدت سه سالی که دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله علنی و عمومی نبود، تعداد مسلمانان اندک بوده، رسول خدا نیز آشکارا متعرض عقاید فاسد مشرکان نشد. این دو نکته باعث شد نظام ارزشی جاهلی دچار چالش نشود و طبعا نگرانی بزرگان این جامعه نیز بر انگیخته نمی شد.

از انقلاب اسلامی پیامبر خاتم تا انقلاب اسلامی ایران

عنصر مقوم انقلاب، تغییر نظام -نه تغییر درون نظام- است. و زمانی انقلاب روی می دهد که افرادی با آرمانی متفاوت و ناسازگار با جهت گیری عمومی جامعه و آرمان آن، در جامعه رشد یابند. اگر محرک اصلی انقلاب، آرمان متفاوت انقلابیون است، زمانی این حرکت موفق خواهد بود که انقلابیون، آرمانش را به خوبی بشناسند، به آن عمیقا دل بسته باشند و شجاعت کافی برای تغییر نظام را دارا باشند. در این صورت است که برای رسیدن به آن، حاضر به تحمل دشواری ها بوده، با مرور زمان از مسیر انقلاب منحرف نمی شوند. از سوی دیگر، با پیروزی انقلاب و روی کار آمدن نظامی با آرمان جدید، جایی برای آنان که به آرمان سابق دل خوش دارند یا منافعشان با چنان آرمانی تامین می شود، باقی نخواهد ماند. طبیعی است که این افراد از پیروزی انقلاب جلوگیری کرده، در صورت پیروزی آن، برای نابود کردنش، تمام تلاش خود را به کار می بندند.