اگر بدانید که یکی از چیزهایی که می تواند زندگی ما را چنان زیبا کند که تصورش غیر ممکن باشد و آن را مانند بهشت برین خواستنی کند و یا جوری زشت و نازیبا کند و به قهقرای تاریکی ها ببرد که از آن به خدا پناه می بریم، زبان است، چه می گویید؟ اگر بگوییم چقدر انسان هایی بودند که به واسطه همین زبان، زندگیشان سیاه شد، باور می کنید و یا یکی از آنها را می توانید در ذهن یاد بیاورید؟ از بزرگ ترین نعمت هایی که خداوند در اختیار انسان قرار داده "زبان" است. زبان به غیر از اینکه به انسان در درک مزه های گوناگون خوردنی ها کمک می کند، به انسان ها در انتقال مفاهیم نیز کمک می کند. به طوری که در برقراری ارتباط ما با دیگران اولین نگرش و برداشت از انسان مربوط به نحوه ی سخن گفتن و گفتار ماست. چرا که محتوای صحبت و حرف های هرکس نشانگر شخصیت و نگرش اوست. چنانچه گفته شده است: تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد. در این میان برخی با بد زبانی و استفاده غلط به غیر از ناشکری از این نعمت خداوند متعال به راحتی خود و اطرافیانشان را از این نعمت الهی محروم می کنند، به طوری که زندگی را سیاه و تاریک می سازند.حال چگونه با استفاده از این نعمت الهی، زندگی را برای خود و اطرافیانمان قشنگ و دلپذیر کنیم و چگونه مثل بلبل چه چه بزنیم که همگان را خوش آید؟