بخش مهمی از آشفتگی اقتصادی، مدیریت ناکارآمد مسئولان است. بخشی دیگر مربوط به نفوذ و خیانت بدخواهان و غربزده هاست. یعنی می خواهند کاری کنند تا صبر مردم تمام شود و با افزایش نارضایتی ها، مردم را به خیابان ها بکشانند و از این آب گل آلود ماهی بگیرند. این تنها راهی است که برای ناامیدی مردم و ناکارآمد جلوه دادن انقاب اسامی در نظر گرفته اند. بخشی دیگر، معلول سیاست های بانکی، قاچاق ارز و کالا، عدم نظارت بر بخش خصوصی است. اما وظیفه دیگران نسبت به بحران اقتصادی، همان توصیه و دستور رهبر معظم انقاب یعنی «اقتصاد مقاومتی » است. یعنی نگاه به درون، رونق تولید داخل، اشتغال، مصرف کالای ایرانی و.... ایشان فرمودند: «برای اصلاح اقتصاد کشور چه باید کرد؟یک راه تکیه به مردم است. (یعنی) اقتصادی مقاومتی. ...جوشش حرکت اقتصادی از درون کشور است. استعدادهای مردم، امکان های مردم، سرمایه های مردم « 1؛» مسئولان اقتصادی اقتصاد مقاومتی را جدی بگیرند. تولید داخلی، منع واردان، جلوگیری از قاچاق؛ اینها آن اولی هایش است...در زمینه اشتغال و در زمینه تولید داخلی و تولید ملی فعالیت ها باید افزایش پیدا کند.» بنابراین به نظر می رسد برای گذر از این بحران باید: یک: از اسراف و تبذیر بپرهیزیم. دو: انصاف داشته و به یکدیگر رحم کنیم. از گرانفروشی و احتکار بپرهیزیم. سه: به تولید ملی اهمیت بدهیم و از مصرف کالای خارجی خودداری و به رونق بازار خارجی کمک نکنیم. چهار: مفاهیم و ارزش های دینی را فراموش نکنیم: خدمت به دیگران، ایثار، تحمل و صبوری و... پنچ: به جای اعتراض بیهوده و یا به خیابان ریختن، به مطالبه گری بپردازیم. از نماینده و استاندار و فرماندار و سایر مسئولین بخواهیم مشکلات را حل کنند. نامه و طومار بدهیم. تماس بگیریم و پیامک بزنیم. تا جایی که خودشان به فکر حل مشکلات بیفتند: «ِإنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأنْفُسِهِم.»
