دنیا یک مسابقه است که سوت آغاز آن با تولد نواخته می شود و روزی نیز سوت پایان بازی زده خواهد شد و برای همیشه باید با آن خداحافظی کرد. این اتفاق را همه افراد بشر تجربه خواهند کرد، اما افرادی که با غم از دست دادن عزیزشان باقی می مانند چه بخواهند و چه نخواهند باید با آن کنار بیایند. مرگ یکی از اساسی ترین مراحل زندگی است و از آن هیچ گریزی نیست، و سهم مرگ میان همه به طور عادلانه تقسیم شده است؛ اما با همه منطقی که پشت سر مرگ وجود دارد، باز هم پذیرش آن بسیار سخت است علی الخصوص مرگ نزدیکان و اعضای خانواده مصیبتی است که غالب افراد را دچار شک های عظیم می نماید و تحمل این مصیبت برای افراد بسیار سخت و دردناک است. در این میان بعضی از افراد غرق ماتم و عزا می شوند و حتی تا چندین سال نمی خندند و شادی نمی کنند و گروهی دچار چنان شوکی می شوند که حتی توان گریه کردن از آنها سلب می شود.
سوگ
نشستن بر سوگ از دست دادن عزیز با خود غم و اضطراب را به همراه می آورد، حس فرسودگی و خستگی، حس گوشه گیری و انزوا، و به زبان ساده تر سوگ زندگی را بهم می ریزد. و این ما هستیم که باید در خود توان عبور از این گذرگاه سخت را ایجاد کنیم و دوباره به زندگی برگردیم.
مراحلی که باید بگذرد.
سوگ مراحلی دارد که در همه افراد یکسان است و به اعتقاد روانشناسان شامل ۵ مرحله زیر است:
مرحله اول: در این مرحله و با شنیدن خبر از دست دادن یکی از اعضای خانواده فرد دچار بهت می گردد و حتی ممکن است مرگ را انکار کند . در این مرحله فرد نمی تواند فقدان عزیزش را بپذیرد.
مرحله دوم: در این مرحله فرد دچار خشم و ناراحتی شدید می گردد و از دست زمین و آسمان گله مند است و حتی از خداوند نیز شکایت دارد. در این مرحله ممکن است فرد دچار توهم و خیال گشته و در افکارش آرزوی بازگشت عزیزش را بپروراند.
مرحله سوم: مرحله ای است که تمام امید ها به یأس تبدیل شده است و فرد می فهمد که دیگر هیچ گاه عزیز از دست رفته اش را نخواهد دید، و همین احساس او را پریشان و آشفته می سازد.
مرحله چهارم: سرانجام این طوفان سهمگین فرو کش می کند و فرد سعی می کنند واقعیت مرگ و از دست دادن عزیزش را بپذیرد و خود را برای بازگشت به زندگی عادی آماده سازد.
مرحله پنجم: این مرحله، مرحله آخر است که فرد به زندگی جدیدش بدون عضو در گذشته باز می گردد و سعی می کند وظایف جدیدی را که حال بر دوشش نهاده شده است بر عهده بگیرد و یاد متوفی را در دل زنده نگه دارد. این مرحله مرحله صبر و استقامت است.
بر خورد با فرد سوگوار
خیلی ها نمی دانند چگونه با فردی که عزیزش را از دست داده برخورد کنند، و بعضی از اوقات با واکنش های غیر اصولی خود به جای آرام کردن آنها نمک به زخمشان می پاشند. به طور مثال به کسی که فرزند خوردسالش را از دست داده است می گویند: باز هم می توانید فرزند دار شوید. گفتن این جمله قطعاً باعث آزار والدین خواهد شد زیرا هیچ فرزندی نمی تواند جایگزین فرزند از دست داده شود. در این مواقع بهتر است از گفتن حرف هایی که باعث دلشکستگی بیشتر سوگوارن می گردد، اجتناب شود و همچنین سوگوارن نیز باید بدانند که بقیه فقط قصد دلداری آنها را دارند و نه چیز دیگری.
سوگواری در کنار دیگران
بسیاری از افراد با شنیدن خبر از دست دادن عزیزشان گوشه عزلت بر می گزینند و به تنهایی سوگواری می کنند. اما این تجربه ای است که بهتر است در کنار دیگران آن را پشت سر گذاشت و باید کمک دیگران پذیرفته شود حتی اگر دوستان و اعضای خانواده نتوانند آنطور که لازم است فرد ماتم زده را درک کنند.
درخواست کمک
سوگواری به نوعی درخواست کمک است و در بعضی اوقات همدردی و همیاری دوستان و اطرافیان و عشق خانواده برای تسکین آن کافی نیست پس نیاز به کمک فرد دیگری احساس می شود. یک مشاور می تواند به افراد برای گذار از این دوران کمک شایانی نماید. کنار امدن با مرگ با گذشت زمان آسان تر می شود. بعد از گذراندن اوج التهاب و سوگواری باید یه این مطلب اندیشید که چگونه می توان یاد و خاطره عزیز از دست رفته را برای همیشه زنده نگه داشت بدون آنکه مسیر زندگی خود فرد دچار اختلال گردد.
