بازهم آخر هفته شد و سر و صدای بچه ها در خانه به آسمان رفت که : کجا بریم؟ حوصلمون سر رفت! این جمله برای خیلی از ما والدین آشناست ، حتی خودمان هم گاهی در روزهای تعطیل در دلمان به دنبال جایی برای استراحت و وقت گذراندن هستیم. انتخاب های مختلفی پیش روی ماست ، اگر بخواهیم هر هفته هزینه ی زیادی برای تفریحمان داشته باشیم ، احتمالا خیلی زود کم می آوریم و مجبور می شویم قید تفریح را بزنیم. مهم این است که برای اوقات فراغت و تعطیلاتمان برنامه داشته باشیم و از روی فکر عمل کنیم. تا هم حال وهوای مان عوض شود و هم برجمان بیشتر از خرجمان نشود. بیشتر ما خانواده های ایرانی چند گزینه روی میز داریم و از بین آن ها یکی را انتخاب می کنیم .
مثلا:
_ خانه ی پدر بزرگ و مادر بزرگ ( یا مهمانی رفتن و مهمانی دادن به طور کلی)
_ کوه ، پارک و یا پیک نیک یک روزه
_سینما و تئاتر
_ماندن در خانه و تماشای تلویزیون و انجام کارهای عقب مانده
اما تعطیلات و بیشترباهم بودن ، می تواند فرصتی برای آموزش هم باشد. آموزشی بدون کتاب و دفتر و کاملا پنهانی. یاد دادن چیزهایی که دوست داریم در زندگی فرزندمان پررنگ شود اما زندگی به روش جدید و تکنولوژی اجازه ی این آموزش را نمی دهد. این هفته می خواهم به شما یک پیشنهاد تفریحی آموزشی مهم بدهم.
بگذارید کمی واضح تر بگویم ، باهم به چند سال قبل برویم ، سال هایی که خانه هایمان پر از تیرو تخته و مبل و میز نبود اما در هر خانه ای یک کتابخانه به چشم می خورد. شاید همین چند دهه قبل بیشتر خانه ها کتابخانه ای هر چند کوچک داشتند اما کم کم وسایل تزیینی و کریستال ها و به دنبال آن بوفه هایی برای به نمایش گذاشتن آن ها سر و کله شان پیدا شد و کتاب ها به داخل اطاق و بعد داخل کمد و بعد از آن انباری ها نقل مکان کردند.
فرزندان ما از کجا باید بدانند که کتاب یار مهربان است؟ از همان شعر معروفی که می گوید من یار مهربانم ، دانا و خوش بیانم ، گویم سخن فراوان ، با آنکه بی زبانم ، من دوستی هنر مند ......همان شعری که بارها از انها می پرسیم تا برای امتحان فارسی حفظ شوند ، اما هیچ وقت به صورت عملی نمی بینند که والدین آنها چقدر این دوست مهربان همیشه خموش اما خوش بیان را در زندگی شان جدی می گیرند.
حال که کتاب های دیجیتال هم آمده اند و هر چند مهم خواندن کتاب و لزوم یادگیری برای زندگیست اما هیچ نوعی از کتاب ، به مهربانی همان کتاب های سنتی که می توانی دراز بکشی و آن را ورق بزنی و سیر افاق و انفس کنی ، نمی شود.در هرصورت تا در خانه ای کتاب ارج و قرب نداشته باشد ، فرزندانی کتاب خوان بزرگ نمی شوند و این ارج و قرب تنها به داشتن کتابخانه نیست.
وقتی خانواده ای در ماه آخر سال برای خرید عید برنامه ریزی می کند ، یعنی به فرزندش می آموزد که عید نوروز رسم و رسومی دارد . حالا در شهری یک نمایشگاه بزرگ برپاست که قرار است مهم ترین محصول فرهنگی در آن ارائه شود ، اگر خانواده ای دوست دارند جایگاه کتاب را در زندگی فرزندشان جای بیاندازند ، آیا نباید سری به آن نمایشگاه بزنند؟
این آخر هفته و تعطیلاتی که چند روز کنار هم صف کشیده اند ، بهترین فرصت برای یک برنامه ریزی متفاوت است. در ابتدای صحبت گفتیم که اصولا جمله ی اعتراضی :حوصله ام سر رفته ! باعث می شود تا ما در تعطیلات آخر هفته به این فکر کنیم که چگونه وقت مان را بگذرانیم .این هفته یک فرصت عالی خواهیم داشت البته بیشتر مخصوص پایتخت نشینان و همسایه های تهران است که می توانند با یک سفر کوتاه به تهران بیایند و از نمایشگاه کتاب دیدن کنند.
وجود غرفه هایی برای کودک و نوجوان و برنامه های شاد و حتی انواع خوراکی های مورد علاقه فرزندان ، همه باهم می تواند یک روز خوب و در عین حال فرهنگی را رقم بزند. از قبل از ورود به نمایشگاه می توانید برای هر کس مبلغی تعیین کنید تا خرید کتاب بی حساب و کتاب نباشد و البته قول و قرار محکمی که حتما کتاب های خریداری شده خوانده شود. این دوست به شرطی مهربان است که به سراغش برویم نه فقط در گوشه ای از خانه مان برایش جایی درست کنیم. آنهایی که از شهر تهران دور هستند هم می توانند به همین بهانه ،این آخر هفته سری به کتاب فروشی ها بزنند ، شهر کتاب و مکان هایی که می توان در آن هم کتاب خرید و هم گردشی کرد. مهم این است بچه ها همراه خانواده شان گاهی روزشان را با کتاب صرف کنند. اول خودمان باید باور کنیم که کتاب یک یار مهربان است و بعد فرزندانمان هم باور خواهند کرد. کتاب های خوبی بخرید و از خواندن آنها لذت ببرید.
