کودکان فرشتگان معصومی هستند در عالم ، و به خاطر همین معصومیت آن هاسات که تا این حد برای ما عزیز هستند ، ما به طور ناخودآگاه کودکان را دوست داریم چه آنها را بشناسیم یا از دور نظاره گر شیرین کاری هایشان باشیم. در خود احساس مسولیت می کنیم که از آن ها مراقبت کنیم و نگذاریم خطری تهدیدشان کند، تحمل اشک ریختنشان را نداریم. هستند کودکانی که در همین نزدیکی من و شما باید بار یک مسولیت بزرگ را به دوش بکشند ، در گرما و سرما چندین برابر توانشان کار کنند و اینقدر ما شاهد این صحنه های زجر آور بوده ایم که دیگر برایمان عادی شده اند ، کودکان کار و کودکان بی سرپرست و آوراه در کوچه و خیابان ها از زشتی های جوامع بشری است.
اما تک تک ما در مقابل این مظلومان بی گناه و بی کس، مسئولیت داریم ، می دانیم که افراد سود جویی هستند که این کودکان را منبع در آمد خود قرار داده اند و با بی رحمی از آن ها بهره کشی می کنند اما این دلیل نمی شود که بی تفاوت از کنارشان بگذریم. همانطور که آنها به ما محتاجند و با نگاهشان به ما التماس می کنند ما هم روزی به این نگاها محتاج می شویم ، روزی که با دست خالی بی کس و تنها در مقابل دادگاه خداوند ایستاده ایم و آرزو می کنیم ای کاش کمکی از جایی به ما می رسید. یتیم نوازی در اسلام بسیار سفارش شده است و آثار و برکات دنیوی و اخروی بسیار زیادی دارد . در اینجا به تعدای از احادیث نورانی ائمه اطهار علیهم السلام در مورد یتیم نوازی اشاره می کنیم .
پاداش سرپرستی از یتیم
رسول اکرم صلى الله علیه و آله:
مَنْ عَالَ یَتِیماً حَتَّى یَسْتَغْنِیَ عَنْهُ أَوْجَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِذَلِکَ الْجَنَّةَ کَمَا أَوْجَبَ لِأَکْلِ مَالِ الْیَتِیمِ النَّارَ.
هر کس یتیمى را سرپرستى کند تا آن که بى نیاز گردد، خداوند به سبب این کار بهشت را بر او واجب سازد، همچنان که آتش دوزخ را بر خورنده مال یتیم واجب ساخته است. (بحارالأنوار(ط-بیروت) ج72، ص4، ح8)
رسول اکرم صلى الله علیه و آله:
خَیرُ بَیتٍ فِى المُسلِمینَ بَیتٌ فیهِ یَتیمٌ یُحسَنُ إِلَیهِ وَشَرُّ بَیتٍ فِى المُسلِمینَ بَیتٌ فیهِ یَتیمٌ یُساءُ إِلَیهِ أَنَا وَکافِلُ الیَتیمِ فِى الجَنَّةِ هکَذا؛بهترین خانه هاى مسلمانان خانه اى است که در آن یتیمى باشد و به او نیکى کنند و بدترین خانه هاى مسلمانان خانه اى است که در آن یتیمى باشد و با او بدى کنند،من و سرپرست یتیم در بهشت مانند دو انگشت همراهیم.(نهج الفصاحه ص470 ، ح 1510)
امام على علیه السلام:
«ما مِن مُومِنٍ و َلا مُومِنَةٍ یَضَعُ یَدَهُ عَلى رَسِ یَتیمٍ تَرَحُّما لَهُ إِلاّ کَتَبَ اللّه لَهُ بِکُلِّ شَعرَةٍ مَرَّت یَدُهُ عَلَیها حَسَنَةً » ؛ هیچ مرد و زن مومنى نیست که دست محبت بر سر یتیمى بگذارد، مگر این که خداوند به اندازه هر تار مویى که بر آن دست کشیده است ثوابى برایش بنویسد. (وسایل الشیعه ج21 ، ص375 )
رقیق شدن قلب و رسیدن به خواسته ها
رسول اکرم صلى الله علیه و آله : «أَ تُحِبُّ أَن یَلینَ قَلبُکَ وَتُدرِکَ حاجَتَکَ؟ اِرحَمِ الیَتیمَ و َامسَح رَاسَهُ وَ أَطعِمهُ مِن طَعامِکَ یَلِن قَلبُکَ و َتُدرِک حاجَتَکَ» ؛ آیا دوست دارى نرمدل شوى و به خواسته ات برسى؟ به یتیم مهربانى کن و دست محبت بر سر او بکش و از غذایت به او بخوران، تا دلت نرم شود و به خواسته ات برسى. (نهج الفصاحه ص160 ، ح 27 )
کودکان یتیم بیشتر از سایر کودکان به محبت نیاز دارند ، بهتر است آن ها را مثل بچه های خودمان اکرام کنیم نه گونه ای که حس تلخ ترحم به آن ها دست دهد ، باید به گونه ای هوایشان را داشته باشیم که لحظه ای احساس نکنند که آن ها را وسیله ای قرار داده ایم برای ثواب کردن، به گونه ای رفتار کنیم که اگر فرزندان خودمان ما را از دست بدهند و یتیم شوند انتظار داریم دیگران با آنها رفتار کنند.
