دیگر نیازی به امام نداریم!

یکی از مسائل بسیار مهم و قابل توجه ای که می توان به آن اشاره نمود آن است که ممکن است عده ای گمان کنند که فقها و اندیشمندان دینی درهر عصر و زمانی می توانند به کمک احادیثی که از رسول گرامی اسلام بر جای مانده  مفاهیم قران و آموزه های دین را استخراج نموده و آنها را به دیگران برسانند که در صورت تحقق چنین امری دیگر نیازی به امام معصوم نخواهد بود و علما خود به تنهایی می توانند خلأ وجود پیامبر را برای مردم پُر کنند

باسخ به این اشتباه

آنچه به عنوان پاسخ به این عده می توان گفت آن است که

اولاً: علم و دانشی که علما و اندیشمندان دین در اختیار دارند تنها قطره ای از حقایق و معارف قرآن و دین است، که هرگز نمی توان آنرا با آنچه در نزد ائمه اطهار(علیهم السلام) است مقایسه نمود

آن عزیزان از سوی خداوند بی همتا به علم ودانشی مجهزند که از تمام آنچه در گذشته و حال و آینده وجود داشته و خواهد داشت به طور کامل آگاهی دارند و افراد در صورت عمل به آموزه های آنها براحتی می توانند سعادت ابدی خود را تأمین نمایند

ثانیاً: اگر چه اسلام یک دین کامل و بی نقصی است و لی این را نباید فراموش کرد که پیامبر گرامی اسلام احکام و دستورات اسلام را به صورت تدریجی و مطابق نیاز و مقتضیات زمان به مردم ابلاغ می فرمود که در اینجا باید این مطلب را پذیرفت که پس از رحلت ایشان  مقداری از احکام ناگفته ماند بنابراین شخص دیگری که همطراز اوست باید این مهم را به اتمام برساند که او کسی نیست غیر از امام معصوم

ثالثاً: متأسفانه برخی از احادیثی نبوی پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام(صلوات الله علیه و آله) توسط معاندین و دشمنان مورد هجمه قرار گرفت و تعدادی از آنها از بین رفت و برخی نیز از سوی افراد سود جو و منفعت طلب مورد دست کاری قرار گرفت که این امر باعث شد که احادیث جعلی و ساختگی به حوزه احادیث صحیح راه پیدا کنند که این امر را می توان به عنوان فاجعه ای اسف بار در مورد احادیث نبوی تلقی نمود

بر اساس گزارشهای تاریخی پس از رحلت رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله) در دوران خلافت خلفای سه گانه اهل سنت، تدوین کامل حدیث به شکل رسمی انجام نگرفت و خلفای سه گانه هریک به نوبه ی خود با تدوین و ظبط احادیث به صورت جدی به مخالفت برخواستند

به عنوان مثال  ابوبکر خلیفه اول اهل سنت که از پیشگامان مخالف با تدوین و گرد آوری احادیث بود در آغاز خلافت خود وپس از وفات پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله)  مسلمانان را گرد آورد و به آنها اعلام کرد که از پیامبر حدیث نقل نکنند و از نوشتن و حفظ احادیث نیز بپرهیزند. او از مردم می خواست که تنها بر کتاب خدا اعتماد کنند حلالش را حلال و حرامش را حرام بدانند. همچنین در مورد او نقل شده که دستور داد تا همه احادیثی را که نوشته بود بسوزانند

خلیفه دوم و سوم نیز از این قافله عقب نماندند وروش خلیفه اول را پی گرفتند و از این طریق ضربه ی سنگینی  رابر پیکره اسلام ناب محمدی وارد ساختند، ضربه ای که ‌آثار سوء آن در بین مسلمین جهان کاملاً مشهود وآشکار است.

بنابراین چنانچه ملاحظه فرمودید: احادیث پیامبر که میراث گرانسنگی برای امت اسلام به شمار می آمد باجسارت هر چه تمام مورد اهانت و بی توجهی قرار گرفت واز این طریق پیامدهای بسیار ناگواری از خود به جای گذاشت که مهمترین آن محروم ماندن تعداد زیادی از مسلمین از  فیض وجود سراسر نور ائمه اطهار (علیهم السلام) است. چراکه قسمت عمده ای از احادیث مربوط به جایگاه و منزلت امامان معصوم بود که معاندین و دشمنان با منع  تدوین و نقل احادیث براین منزلت و جایگاه عظیم پرده افکندند

حال بااین وضعیت آیا می توان پذیرفت که احادیث نبوی خود به تنهایی می توانند انسان را به مسیر حق رهنمون ساخته و بار سعادت ابدی او را به سر منزل مقصود برساند ؟

قطعاً پاسخ شما خواننده محترم بدون هیچ درنگ و توقفی منفی خواهد بود و خواهید گفت: احادیث نبوی قادر نیستنند این موضوع مهم را برای ما تأمین نمایند

نتیجه

این مطلب را باید با جان و دل پذیرفت که پس از رحلت رسول گرامی اسلام، ائمه اطهار(علیهم السلام) تنها اشخاصی هستند که لیاقت و شایستگی این را دارند که با تصدی مقام والای امامت مفاهیم قرآن و آموزه های سعادت آفرین دین اسلام را به نحو صحیح و درست به امت مسلمان منتقل کنند ومسلمین  نیز درسایه ی عمل به گفتار پاک و نورانی آن عزیزان به فلاح و رستگاری ابدی دست یابند