فرد تجملاتی، عقلی فاسد دارد؛ عقلی که دنیا آن را فاسد کرده و شخصیت فرد را از توجه به زیبایی های باطنی غافل نموده است. این خاصیت زیبایی های فریبنده دنیاست که مردمان را اسیر خود می کند و در آخر آنها را ناکام گذاشته، و نمیگذارد بیش از یک کفن از این دنیا به در ببرند. یکی از بلاهایی که آسایش روان را از فرد و جامعه سلب میکند؛ تجمل گرایی است. مسئلهای که میتواند برای انحرافات فردی و اجتماعی بستر سازی کرده و به هلاکت فردی و انحطاط اجتماعی بیانجامد. پس دوری از این ناهنجاری بر همگان لازم و ضروری بوده است. در این نوشتار به این بلای خانمان سوز میپردازیم.