در قرآن وقتی دامنه سخن به مسائل جنسی کشیده میشود، جلوههای ادب خداوند بروز میکند. صراحت جایش را به کنایت میدهد. نه به گونه تحریکآمیز سخن رانده میشود و نه چندان که حکم مسئله در پس پرده حیا و ادب، مخفی بماند. از حضرت آفتاب و پیامبر آب و آئینه - درود خدا بر او و خاندانش - مروی است که: «إنّ هذا القرآن مأدبه الله فتعلّموا مأدبته ما استطعتم».مَأدَبه ، به فتح دال یعنی ادب و تقویم خلق. مَأدبه ، به ضمّ دال یعنی طعام مهمانی. بدین وجه، معنی «القرآن مأدَبه الله»، این است که قرآن برای ادب و تقویم خلق است. "ادب"، نگاه داشت حدّ هر چیز و "تقویم"، راست و درست ایستاندن است. این وجه با تعلّموا مناسب تر است. پس معنی حدیث این که « قرآن، ادب و دستور الهی است از این مَأدَبه الله، ادب فرا بگیرید و حدّ انسانی خودتان را حفظ کنید و نگاه بدارید و بدین دستور خودتان را راست و درست به بار بیاورید و به فعلیّت برسانید.» مَأدَبه، فرهنگستان و ادبستان است که به تخفیف می گوییم دبستان. مَأدَبه؛ مکتب و مدرسه است که جای تأدیب و تربیت است. آن جایی که به انسان ادب یاد می دهند آن جا را مَأدَبه می گویند. قرآن به انسان ادب یاد می دهد.