کلماتی که باید سانسور شود اما همسرتان خیلی راحت آنها را در خانه و مقابل فرزندان به کار می برد.با این عادت او می خواهید چگونه برخورد کنید؟
عادی شدن شلختگی بیان و بی پروایی در استفاده از الفاظ رکیک در جامعه، پدیده خطرناکی است. روی صندلی واگن مترو نشسته اید. دختری گوشی حجیم تلفن همراهش را به گوش اش چسبانده و با کسی آن سوی خط صحبت می کند. از کلماتی که رد و بدل می شود می توان فهمید که رابطه ای عاطفی میان این طرف و آن سوی خط برقرار است اما واژه هایی که از زبان دختر شنیده می شود آن هم با صدای نسبتا بلند، شرم آور است. ناجورتر این که او این واژه ها را در کمال خونسردی و مثلا از سر عاشقی به طرف مقابل خود نثار می کند.
معضل شلختگی بیانی و رواج ولنگاری زبانی وقتی جدی تر می شود که پای خانواده ها و مخصوصا همسر و فرزند نیز به میان کشیده می شود. مرد یا زنی که در خانه از کلمات زشت و شرم آور استفاده می کند ناخوداگاه به فرزندان خود آموزش بددهنی و عدم کنترل تکانه و خشم را یاد می دهد. کودکانی که قرار است به جای الگوگیری صحیح از والدین خود و به ارث بردن زبان اصیل و زیبای فارسی به آیندگان، مشتی الفاظ زشت را یدک بکشند. این می شود که در مدارس می بینیم دوستان و همسالان به جای صدا زدن محترمانه یکدیگر از القاب نازیبا استفاده می کنند و حتی به کاربردن آن را مایه افتخار خود می دانند.
در دین ما توصیه شده که با الفاظ زیبا یکدیگر را صدا بزنیداما امروز با تأسف تمام می بینیم فرهنگ عمومی ما فاصله زیادی با آن آرمان ها و آموزه ها دارد. پرسش اصلی این مطلب این است که وقتی همسر من مرا با کلماتی زشت مورد خطاب قرار می دهد یا هنگام پرخاشگری قادر به کنترل خود وکلماتی که به زبان می آورد نیست باید چه کنم؟ این سوالی است که بسیاری از افراد مبتلا به این معضل با آن درگیرند. در این جا چند نکته در رابطه با نوع مواجهه با این مسأله و راههای مقابله با این عادت ناپسند را بیان می کنیم.