هر آنچه از حرکت به کمال می رسد آئینی دارد و طبق قوانین خاصی پیش می رود. یک دانه گندم، هسته ی هلو، تخم پرنده از راه حرکت، رشد و نمو می کند و کم‌کم به کمال مقصود خود می رسد. هر کدام از این موجودات در شرایط مساعد، مسیر کمال خود را طی می کند. مثلاً دانه سالم گندم در خاک حاصل خیز، نور کافی، اکسیژن، آب مناسب جوانه می زند، ریشه می دهد سر از خاک بیرون می آورد و رشد می کند تا تبدیل به سنبله گندم می شود. هر موجودی قابلیت و استعداد کمال را دارد اما اگر زمینه های این حرکت مساعد نباشد، رشد متوقف می شود. خاک نامرغوب، آب ناسالم، فقدان نور خورشید موانع مهمی بر سر راه این گیاه می باشند. انسان نیز برای رسیدن به رشد، نیاز به شرایط مساعد دارد که در صورت فقدان هر کدام از شرایط مناسب، این رشد و حرکت ناقص می ماند و ثمر و میوه‌ای به نام انسان کامل و متعالی نمی دهد.
-
مهدویت
(۳۷) -
سیاست
(۶۳) -
تاریخ و سیره معصومین(ع)
(۴۴) -
قرآن
(۷۲) -
خانواده
(۶۸) -
ارتباطات
(۳۲) -
ازدواج
(۲۰) -
اخلاق و عرفان
(۵۳) -
اجتماعی
(۷) -
متفرقه
(۴۹)
امسال دیگر تنها نیستید و یک همراه جدید برای سفر به زندگی تان آمده ، دو نفری؟ با خانواده ی او؟ با خانواده ی خودتان؟ هر کدام از اینها باید و نباید هایی دارد.سال قبل وقتی اسم عید نوروز می آمد ، شما خوشحال از تعطیلات ، دل به دل برنامه ریزی خانواده می دادید. اگر آنها به سفر می رفتند ، همراهشان بودید. ممکن بود چند روزی را با دوستان تان باشید اما در هر صورت برنامه ریزی شما کاملا شخصی بود و نگرانی وجود نداشت. اما امسال فرق کرده است! دیگر دوران مجردی و تصمیم های یک نفره تمام شده ! روزهای من می خواهم ، من می روم ، من می گویم باید تبدیل بشود به :ما می خواهیم ، ما می رویم ، ما می گوییم! البته این تغییر در یکی دو روز اتفاق نخواهد افتاد اما به محض آنکه در انگشت دوم دست چپ تان یک حلقه سر و کله اش پیدا شد ، باید به این فکر کنید که این « مای» تازه بوجود آمده را چگونه مدیریت کنید تا زندگی خانوادگی موفقی داشته باشید. اولین نوروز و تعطیلاتی که باهم هستید ، نقش مهمی در پی ریزی ارتباط شما و نامزدتان و همینطور خانواده های تان دارد. ممکن است امسال شما یک سفر دسته جمعی با خانواده ی او داشته باشید و یا با خانواده ی خودتان اما این بار همراه با همسرتان و هر کدام از این سفرها نیازبه رفتار سنجیده و حساب شده ی شما دارد.
از وقتی شبکه های اجتماعی به هر دلیلی عضوی جدا نشدنی از زندگی ما شد، تجربه زندگی مجازی به مذاق خیلی هایمان آنقدر شیرین آمد که از زندگی واقعی دور شدیم و حالا بیشتر از اینکه در دنیای واقعی زندگی کنیم در فضای مجازی هستیم. عادت همیشگی خیلی از ماست که معمولا پایان هر سال اتفاقات یک ساله را مرور می کنیم و در این مرور کارهای زیادی است که اول سال قصد انجامش را داشتیم و نشده و یا کارهایی که به سرانجام رساندیم. مرور کارهای یک ساله این خوبی را دارد که متوجه می شویم از میان انبوهی از کارهای نوشته شده، چه تعداد را به سرانجام رساندیم و چه قدر از آنها دست نخورده باقی مانده؛ حالا اینکه علت به سرانجام نرسیدنش چه بوده جای تأمل دارد. در یک مرور کلی کارهای زیادی هستند که یک سال ما را رقم زدند، از کارهای شخصی گرفته تا اموری که با دیگران شریک بودیم؛ اما یک سری اتفاقات یا ابزاری وجود دارد که وجودشان یک جریان کلی ایجاد می کند و به تبع این تغییرات زندگی ما هم خواسته یا ناخواسته تحت تأثیر این جریانات قرار می گیرد، مثل تکنولوژی. با گسترش و تنوع تکنولوژی در زمینه های مختلف، وابستگی های ما هم بیشتر شد. یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین تکنولوژی ها رسانه ها هستند که با گذشت سال ها شکل های مختلفی را تجربه کردند تا به امروز که به اینترنت و شبکه های اجتماعی رسیدند و ادامه راهی که معلوم نیست در آینده چه قابلیت های دیگری در انتظارش باشد.
سال 93 با تمام خوشی ها و سختی هایش به اتمام رسید و تا چند روز دیگر سالی جدید را آغاز می کنیم. به حق، مشکلات و کمبودهای زیادی را پشت سر نهادیم. مشکلات و پیروزی های سیاسی و اقتصادی و خانوادگی و شخصی. و همه در پی رفع آن مشکلات و کمبودها بودیم. اما متاسفانه همگی یک کمبود اساسی را فراموش کردیم و اصلا آن را ندیدم. کمبودی که همه مشکلات و کمبودهای ما نشات گرفته از نبود آن است. اما چند درصد ما متوجه آن بودیم؟ چند درصد بهش فکر کردیم؟ چند درصد برای حلش کاری کردیم؟ سالهاست در حسرت غیبت امام عصر(عج) روزگار را می گذرانیم و انگار نه انگار که همه هستی ما در غیبت است. و این که یک کاری بکنیم که ولو یک ساعت ظهور را جلو بیاندازیم.
اگرچه مصرف از برخی جنبه‌ها راهگشاست، اما از بسیاری جنبه‌ها نیز مشکلات فراوانی به بار می‌آورد. شهر مبتنی بر مصرف، شهر تناقض‌ها و تضادهاست؛ در چنین شهریست که عده ی کثیری از مصرف کنندگان قربانی تجمل و زندگی شهری مرفه می شوند ... طراحی شهری واجد " ارزش " های گوناگونی است و اهداف و شیوه های متفاوت استفاده از آن در جوامع گوناگون را می توان از نظر " ارزش " های مورد انتظار ، بررسی تطبیقی نمود.بر مبنای نظریه " نظام ارزش اشیا ء" ژان بودریار ، می توان " نظام ارزش طراحی شهری " را متشکل از چهار گونه ارزش مصرفی ، مبادله ای ، نمادین و نشانه ای تصور کرد. در چنین حالتی ، ارزش محصولات طراحی شهری (مثلا یک فضای شهری یا یک مجموعه مسکونی) ترکیبی از ارزش مصرفی (برخاسته از منطق فایده) ، ارزش مبادله ای (برخاسته از منطق بازار) ، ارزش نمادین (برخاسته از منطق هدیه و منحصر به فرد بودن شی) و ارزش نشانه ای (برخاسته از منطق منزلت) آن خواهد بود.
این چهارشنبه هم مثل تمام چهارشنبه ها می گذرد اما باید مراقب باشیم تا چشم ها و دست های کمتری آسیب ببینند. چهارشنبه سوری یکی از جشن های رسمی قدیمی ایرانی است که قبل از نوروز، در آخرین شب چهارشنبه سال(سه‌شنبه شب)، برگزار می شود، اما این شب، چند سالی است که به یکی از روزهای پرحادثه و مخاطره آمیز ایرانیان مبدل شده است. بسیاری از والدین با شروع اسفند ماه، از فرط نگرانی و دلهره، مدام در تلاشند تا با توسل به زور و اجبار و یا ترساندن فرزندانشان، آنها را از انجام آتش بازی های مخصوص چهارشنبه سوری برحذر دارند، در حالی که بسیاری از اوقات این شیوه با شکست همراه می شود و حوادث ناخوشایندی به بار می آورد که گاه اثرات آن، نه تنها از چهره، که از خاطرشان نیز پاک نمی شود؛ هر چند که برای برخی نیز این شب، چون شب شومی است که با یاد عزیز از دست رفته ای معنا می شود. برای کاهش بروز حوادث تلخ چهارشنبه سوری و مقابله با خطرات احتمالی آن، کنترل و نظارت مفید خانواده ها و آگاهی بخشی و آموزش مناسب نوجوانان و جوانان از جمله ضروریاتی است که گاه مورد توجه قرار نمی گیرد؛ گویی انگار، فراموش مان می شود که بهترین راه ایمنی، آموزش است و پیش شرط لازم و اساسی آموزش، آگاهی است.
به منظور دست یابی به یک توسعه‌ی پایدار و جامع شهری لازم است مبانی توسعه در تمام ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و فیزیکی- کالبدی به صورت هماهنگ و هم سو تدوین شوند.اما مسأله مهم این است که چگونه می‌توان به این دستاورد رسید. یکی از نکات مهم در این امر تشویق شهروندان به حضور و مشارکت در توسعه ی شهر و محله ها می باشد ... سیاست گذاران و برنامه ریزان توسعه‌ی شهری باید به این موضوع دقت کنند که در امر توسعه، "انسان" اصل است و هر حرکتی در جهت "تعالی انسان" باید انجام پذیرد. لذا نگرش برنامه ریزی باید دوطرفه باشد. بدین مفهوم که نگاه مدیران شهری از بالا با توجه به سیاست، برنامه‌ها، طرح‌ها، قوانین، مقررات و امکانات مالی با نگاه شهروندان از پایین نسبت به نیاز آنها، هماهنگی و هم‌سویی کامل داشته باشد. بنابر‌این بر اساس نگرش برنامه ریزی دوطرفه می‌توان به مبانی توسعه‌ی همه جانبه‌ی یک محله پرداخت.
علم آموزی از جمله توصیه های موکد دین شریف اسلام است و این مساله تا جایی در دین ما حائز اهمیت است که شاید بیشترین حجم روایات ما در خصوص این موضوع و مقام و رتبه ی اهل علم است. قرآن کریم نیز به صراحت مسلمین را به فراگیری علم ترغیب و تشویق می نماید. امّا سوال اینجاست که چه علمی؟! ما باید در جستجوی چه علمی کوشش نماییم که به دستور الهی و اسلامی و وظیفه ی خویش عمل کرده باشیم؟! مقصود از «علم» و معرفت در روایات ما چیست؟!
دوست دارم اولین کسی باشم که وارد قلب همسر آینده ام می شوم .او را فتح کنم و سایه ی عشق دیگری در خاطراتش نباشد..... نمی دانم بالا رفتن سن ازداوج باعث شده است یا روابط آزادی که از واقعی تا مجازی پایش به زندگی مان باز شده است، در هر صورت وقتی اسم شکست عشقی می آید ، خیلی از جوان ها نفس عمیقی از ته دل می کشند و زیر لب می گویند:درد عشقی کشیده ام که مپرس ، زجرهجری کشیده ام که مپرس ......... مپرس اما بالاخره زمانی می رسد که در این موارد سوال خواهد شد.بحث امروز ما در مورد شکست عشقی نیست و راهکار های مقابله با آن. البته در این مورد هم مفصل صحبت خواهیم کرد اما موضوعی که به دلیل زیاد شدن عاشقان دل خسته این روزها پایش به جلسات خواستگاری باز شده ، روابط قبلی و یا شکست های عشقی عروس خانم و آقای داماد است. هر قدر هم که در دهکده ی جهانی زندگی کنیم ، بازهم ما ایرانی هستیم و علاوه بر تاثیر دین مان در رفتارها و نگرش های مان ، فرهنگ ایرانی و شرقی هم در نگاه ما به موضوعات تاثیر دارد.
گه گاهی که گذرم از کنار پارک و وسایل بازی کودکان بیفتد؛ عمیق به شادی و بازی کودکان و بچه ها خیره می شوم. عالمی دارند برای خودشان. بی خیال و فارغ از تمام هیاهوی شهر و درگیری های بزرگترها بازی می کنند. عجیب می توان شادی را در چهره معصوم آن ها نظاره کرد. خودم نیز وقتی بچه تر از الان بودم به شدت به بازی کردن علاقمند بودم؛ البته هنوز هم همینگونه هستم و این تنها نقطه ای است که من را به تحسین خودم وادار می کند. با دیدن کودکان مشغول بازی در تفکراتم غرق می شوم که؛ ما آدمیان همیشه در زندگی مشغول بازی و سرگرمی هستیم. در کودکی به گونه ای و در بزرگسالی به نحوی دیگر. ای کاش؛ هماره در همان دوران کودکی باقی می ماندیم و مشغول همان سرگرمی های خاص بودیم که آن سرگرمی ها بسی بهتر و شرین تر از مشغولیت ها و سرگرمی های بزرگسالی است.