وب نوشت

وب نوشت

وَ قَالَ علی [علیه السلام]: صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ

و درود خدا بر او، فرمود: سینه خردمند صندوق راز اوست و خوشرویى وسیله دوست یابى و شکیبایى، گورستان عیب هاست.

راز دل پیش دوستان مگشا                                                  گر نخواهی که دشمنان دانند

( رهی معیری )

"صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ"

سینه خردمند صندوق راز اوست. راز به معنای امر پوشیده یا امر پنهان است. همه ی ما این رو تجربه کردیم، گاهی اوقات چیزی تو دلم ما سنگینی می ‌کند که دوست داریم با کسی در میان بذاریم و خود را به اصطلاح خالی کنیم ولی آیا هیچ وقت فکر کردیم موقع بحران و عدم آرامش کامل روحی چه نکاتی را در معرض دید دیگران می گذاریم؟ منظور از راز آن چیزی است که مخفی ماندن آن برای ما مهم است چه بسا همان مورد برای شخص دیگری راز نباشد، اما اهمیت آن برای من به واسطه ‌ی همین مخفی بودنش است.

بنابراین اگر راز درون دل آشکار و برای دیگران نقل شود نباید روی پنهان ماندنش حساب باز کرد؛ از طرف دیگر بعضی از جمع ها مثل زن و شوهر یا با یک نگاه کلی تر خانواده، نسبت به یکدیگر و نسبت به بیرون خانواده یا دو همکار، اینها همراز یکدیگرند و به مثابه یک یا چند روح در یک بدن می مانند، بنابراین باید راز اطرافیان را راز خودشان بدانند خصوصاً همسران به این مکالمه دقت کنید: ... ببخشید مهمون که نداشتید؟ نه خانمی بفرما داخل چی بگم خواهر و شروع میشه از بالا و پایین زندگی دیگران تا خصوصی ترین مسائل زندگی شخصی.

خیلی از عیب های شوهر یا خانم مثل حیثیت انسان است اگر نقل شود نتایج بدی رو به دنبال خواهد داشت، حتی در دامان ناگواری ها و مشکلاتی هم که منجر به طلاق میشود زن و شوهر از گفتن خیلی چیزها باید ابا داشته باشند چه رسد به روال عادی زندگی. سینه ی انسان عاقل علاوه بر اینکه صندوقچه اسرار خودش هست صندوق اسرار دیگران هم هست؛ ما که هیچ وقت دوست نداریم اسرارمان روی دایره باشد، باید نسبت به اسرار دیگران هم احترام قائل باشیم، هم به خودمان احترام بگذاریم هم به دیگران. تا حالا در منازل دیدید طلا و جواهر و اسناد گرانبها را هنگام ترک منزل در دسترس بگذارند؟ نه، همیشه جای ارزشمندترین اسباب و وسایل تو گاو صندوق است. ارزشمندترین داشته های مان را در معرض دست خوردهای روزانه قرار ندهیم.

"وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ"

انسان ها در برخورد با یکدیگر روی هم تأثیر میگذارند، این تأثیرات در جامعه باعث شکل گیری خیلی از روابط و از هم گسستن خیلی از پیمان ها میشود. وقتی یه نفر رو می بینیم که تا حالا با او برخوردی نداشتیم اولین برخورد سرآغاز همه ی برداشت هاست، بنابراین می توانیم با یک برخورد کامل، زیبا و با چهره ایی به مانند گُل گشاده و خندان، قلب دیگران را بدست بیاوریم و نظر آن ها را نسبت به خود جلب کنیم. برخورد با گشاده رویی علاوه بر اینکه حال خودمان را خوب می کند به طرف مقابل هم انرژی مثبت و نیرویی تازه می دهد، روی خوش باعث میشود که روابط بهبود یابد و دامنه دوستی ها بیشتر شود و در جامعه ی کنونی که همه چیز بر اساس روابط پایه گذاری شده هر چه برخوردها بهتر باشد بازخوردهای بهتری به دست می آید و همین به تداوم هر چه بهتر ارتباطات انسانی کمک میکند. هر عملی یک عکس العملی دارد، وقتی شما خوشرو باشید و به زیبایی بدرخشید و دلی به وسعت دریا داشته باشید همانند آهن ربا انسان ها رو به سمت خود متمایل می کنید و در همین راستا محبتشان جلب و قلب ها به هم نزدیک می شود. آن موقع می‌توانی معجزه کنی و یک قدم بیشتر برای خدا برداری.

"وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ"

تحمل ناراحتی ها، ناگواری ها، سختی ها و شکیبایی پوشاننده و گورستان عیب هاست. انسان ضعیف و در سختی ها خلق شده است. آمیختگی زندگی دنیایی با بسیاری از مشکلات مخصوص تمام انسان هاست، هیچ کس نیست که مشکل نداشته باشد حتی یک نفر، اما جنس مشکلات برای هر کس فرق میکند هیچ وقت از خدا نخواهیم که ای کاش من رو جای کس دیگه ای خلق می‌کردی چون معلوم نبود اگر جای آن فرد بودیم می توانستیم از پس مشکلات ریز و درشتش به صحت و سلامت بربیایم یا نه؛ همیشه سعی کنیم خدا را برای تمام نعماتش شکر کنیم و از خودش در خروج از مشکلات مدد و یاری بخواهیم. وقتی مشکلی برای انسان اتفاق میافتد هم می ‌تواند تحمل کند هم می ‌تواند بی تابی کند اما انسانی موفق می شود که صبر رو چاشنی زندگیش کند. با بازگو کردن مشکلات کاری از دست کسی برنمی آید فقط انسان در نزد دوستان خود کوچک و دشمنان هم که تکلیفشان روشن است، خوشحال از زمین خوردنمان می شوند.

بنابراین با خویشتن داری عیوب خودمان را تا زمان حل مسئله و رهایی و خروج کامل از بحران بپوشانیم و آبرویمان را هدف اغیار قرار ندهیم. پروردگار متعال به بعضی از کارها، اعمال و صفات بسیار تأکید دارند، صفت عیب پوشی یکی از بزرگترین صفات خدای مهربان است ما که بنده ی اوییم باید سعی کنیم جاهایی که کاری از دستمان برمی آید و می توانیم صفتی از صفات پروردگار را در درون خودمان جاری و ساری سازیم، با آغوش باز آن عمل را پذیرا باشیم. اگر انسان عیب کسی را بپوشاند در حالی که میتواند این کار را نکند، باری تعالی عیب هایش را در دنیا و آخرت می ‌پوشاند و در حقش ستّاریت به معنای کامل کلمه رو متجلی می کند.

هر از چند گاهی یک کار برای خالق یکتا بکنیم که فقط خودمان از آن خبردار باشیم شاید همان کار به نظر ما کوچک، آن روزی که همه محتاج اند، در درگاهش مقبول بیافتد و دست ما را بگیرد و نجاتمان دهد. 

محمد رضا باب الخانی

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی