همگی ما چادر را به عنوان حجاب برتر می شناسیم و بر این اساس شاید کشور ما ایران بزرگترین مصرف کننده پارچه چادری در جهان باشد چرا که این نوع پوشش و استفاده از چادر به این سبک و سیاق تنها در کشور ما رایج است اما در عین حال نه تنها در ترویج و الگوسازی درباره چادر حرفی برای گفتن نداریم بلکه به عنوان یک کشور وارد کننده چادر شناخته شده ایم.
دغدغه حجاب و استفاده از چادر مجالی را برای کشورهای دیگر از جمله چین فراهم آورده که به چشم یک بازار دایمی به ایران نگاه کنند و سهم قابل توجهی از منسوجات خود را روانه کشور ما کنند.
حجاب ایرانی با پارچه چینی!
اگر سری به بازار بزنید و مغازه های پارچه فروشی را بالا و پایین کنید گوشه طاقه های پارچه عبارت"MADE IN CHINA" به طور حتم توجه شمار به خود جلب خواهد کرد. بیشتر پارچه های موجود در پارچه فروشی ها و صدالبته پارچه های چادری همگی ساخت کشور چین است که روی سر زنان و دختران ایرانی قرار می گیرد. کم توجهی به تولید داخل و تقویت نکردن کارخانجات نساجی برای تولید چادر زنانه بازار همیشگی و بدون ریسکی را در اختیار کشور چین قرار داده تا آنها هم با سوءاستفاده از این مجال به وجود آمده انواع و اقسام پارچه های چادری را برای زنان و دختران ایرانی طراحی کنند ونبض این بازار را چنان در دست گرفته اند که انگار چینی ها بیشتر از ما دغدغه حجاب زنان و دختران را دارند.
خوش رنگ و لعاب اما بی کیفیت!
با شنیدن نام چین خود به خود بی کیفیتی و بنجل بودن محصولات این کشور نیز در ذهن نقش می بندد. این موضوع درباره پارچه های چادری چینی هم صدق می کند چرا که بسیاری از زنانی که به دلیل یکه تازی چین در بازار چادر کشورمان مجبور به استفاده از چادرهای چینی هستند از کیفیت پایین و کم دوام بودن آن گلایه دارند. به باور افرادی که از چادرهای چینی استفاده می کنند نه تنها نوع جنس این چادرها از پلاستیک و مواد نامرغوب است بلکه از نظر بافت و تراکم نیز دچار اشکال بوده و از دوام کمی برخوردار هستند. چادرهایی هستند که بیشتر از آنکه کیفیت داشته باشند ظاهر و یا بسته بندی های شکیلی دارند که با رنگ و لعاب خاصی سعی در جلب مشتری دارند اما از نظر کیفیت بسیار در سطح پایینی قرار دارند.
چادرنمازی که از چین می رسد!
ورود چادرهای چینی که طی چندوقت گذشته افزایش پیدا کرده است راه تنفس کارخانجات نساجی داخلی را مسدود کرده و به تدریج شاهد خاموش شدن چرخ های ریسندگی در این صنعت هستیم. هرچند به اندازه کمتر از انگشتان دست تولید کننده چادر رنگی در کشور وجود دارد اما بیشتر چادرهای مشکی و مجلسی زنانه وارداتی است و در این بازار سهم چین باز هم از باقی کشورها به مراتب بیشتر است. با قبضه بازار چادر ایران به دست چین نه تنها چادر مشکی بلکه چادرهای رنگی هم چینی شده و چادر نماز دختران از کشور چین وارد ایران می شود. به نحوی که جای خود را در بازار تثبیت کرده و فروشندگان هم در پاسخ به خریداران چنین عنوان می کنند که چادر ایرانی نداریم اما چینی مرغوب موجود است.
ابزار الگو سازی در دست بیگانگان
این در حالی است که به لحاظ فرهنگی و مذهبی چادر در کشور ما به عنوان حجاب برتر مطرح بوده و همواره سعی بر آن است تا به کارگیری آن به عنوان الگو برای زنان و دختران جامعه ارائه شود اما در شرایطی که چادر را تبلیغ کرده سعی در ترغیب دختران به استفاده از آن را داریم قادر نیستیم آنطور که باید پارچه مورد نیاز آنرا تولید کنیم. این موضوع به عنوان نقطه ضعفی در برنامه ریزی های فرهنگی و الگوسازی ها در جامعه مطرح است که باید بیش از پیش مورد توجه دولت قرار گیرد. حمایت از کارخانجات نساجی داخلی و ارائه تسهیلات ویژه به آنها یکی از راهکارهایی است که دولت می تواند با بکارگیری آن ابزار الگوسازی برای حجاب برتر را در دسترس فعالان این حوزه قرار دهد. هر زمان که بخواهیم تبلیغی دراین باره انجام دهیم باید ابزار آن را مطابق با نیاز داخل و منطبق با نیازهای فرهنگی خود در اختیار داشته باشیم اما در حالی برای استفاده از چادر تبلیغ می کنیم که ابزار چینی دراختیار داریم.
